Rengimi unuttum sanırım.Nasıldı? Parlak mı yoksa mat mıydı? Sarıya mı çalıyordu? Yoksa mor muydu? Hafızamdan siliniyor; ben yokum artık.
Yokuşun en tepesinden aşağıya salıverilen,silik, anlamsız ve eksik hayatım en başa dönmek istiyor işte..Susturamadağım inatçı bir çocuk gibi ayak diriyor bana..
Ruhum çatlaklara tahammülü olmayan bir seramik..Farkında değilmişim gibi yapsamda, biliyorum pul pul olduğunu..
Uzun ve bitmeyen bir yol bu, hayalimdekiyle çakışmayan. Daraldı yolum, daracık ve uzun..Uzun ve yorucu..Yorucu ve yalnız..Yalnız ve ben..

Günler geçiyor, ben değişiyorum.. Sıradanlaşmamak için , hep uzak mı durmalı insan?

Ben yapamıyorum..